promotor pracowni kierunkowej
dr hab. Agata Michowska, prof. nadzw
promotor wybranej pracowni artystycznej
dr Aleksandra Ska
promotor pracy pisemnej
dr Aleksandra Łukaszewicz Alcaraz
recenzent
dr Zofia Cielątkowska
tytuł pracy kierunkowej
GW150914
Kosmos i ciało oddziałują na nas w podobny sposób. Żyjemy w tych dwóch przestrzeniach, jesteśmy podatni na ich zmiany, a jednocześnie są nam obce, niezbadane, nie umiemy ich jeszcze kontrolować. Fale grawitacyjne nie przynoszą nam odpowiedzi na wszystkie pytania. Dostarczają nam jedynie suchych faktów o gęstości i częstotliwości materii. Zagadką pozostaje to, w jaki sposób rzeczywiście wpływają one na nasze życie.
Ta refleksja doprowadziła mnie do eksperymentu, odnoszącego się do odkrycia fal grawitacyjnych w kosmosie, polegającym na sprawdzeniu czy ludzkie oko zareaguje na zmianę trwającą 0,12 sek., czyli czas w którym zostały one po raz pierwszy zarejestrowane. Okazało się, że 12 sekund równa się długości około trzech klatek filmowych, których brak jesteśmy w stanie zauważyć, ale może on nam również umknąć. W swojej pracy wystawiam na próbę wrażliwość ludzkich zmysłów, pokazując że fundamentalne zmiany w naszym bezpośrednim otoczeniu zachodzą bez naszej świadomości. Eksperyment ten pojawia się również w warstwie dźwiękowej. Pracy wideo towarzyszy dźwięk zmieniającej się częstotliwości z 35 na 250 Hz, zachodzącej również podczas połączenia czarnych dziur.
W mojej pracy wykorzystuję przestrzeń, w której umieszczam symboliczną materię (ekran plexi), na którem możemy zaobserwować zmaterializowane w formie abstrakcyjnego obrazu fale świetlne. Chociaż światło rozchodzi się po całym pomieszczeniu, możemy je dokładnie zaobserwować tylko na jej konkretnym wycinku. Praca jest opowieścią o przełomowym odkryciu, którego nie rozumiemy, a mimo to intuicyjnie przeczuwamy ze zmieni ono naszą przyszłość.
tytuł pracy uzupełniającej
Virtusical
Odnosząc się do pojęcia sztuki post-internetowej przenikającej do rzeczywistości wirtualnej, a także przenoszenia coraz liczniejszych aspektów współczesnego stylu życia do sfery Internetu, tworzę projekt nawiązujący do naszej nierozerwalnej więzi z siecią, która stanowi naszą drugą skórę.
Wszystko to czego doświadczamy ma swój awatar w sieci. Chcemy o tym opowiadać i to pokazywać. Wirtualnie nawet chętniej dzielimy się własnym ciałem. Dlatego też chcę przenieść tatuaż, który z założenia jest rzeczą bliską ciału, fizyczną, indywidualną do wirtualnej rzeczywistości. Tworzę cyfrowe ciało, znakowane równolegle z ciałami osób tatuowanych, którego fragment otrzymuje swój bezpośredni odpowiednik na stronie internetowej. Jest to drobny symbol, pojedynczy pixel elementarna cząstka cyfrowego obrazu. Obraz wytatuowany na ciele poprzez funpage i strony internetowe zaczyna funkcjonować w sieci, by potem zainspirować i pojawiać się ponownie na ciele innej osoby.
Tytuł pracy pisemnej
Tatuaż jako znamię tożsamości - indywidualnej, grupowej, zbiorowej. Fetysz, totem, idol.
